کتاب " فلسفه روشنگری " اثر "ارنست کاسیرر" و ترجمهی یدالله موقن است. "ارنست کاسیرر" اگر بزرگترین فیلسوف نوکانتی قرن بیستم نباشد، قطعاً یکی از بزرگترینهاست. او چهارمین فرزند بازرگانی یهودی بود که در شهر بریسلاو آلمان به دنیا آمد. در هجدهسالگی وارد دانشگاه برلین شد و به خواست پدر در رشتهی حقوق شروع به تحصیل کرد. پس از مدتی این رشته را رها کرد و به مطالعهی فلسفه و ادبیات آلمانی پرداخت. شرکت در کلاسهای کانت زیمل باعث شد با نوشتههای کوهن ـ مشهورترین فیلسوف کانتی قرن نوزدهم ـ آشنا شود. او تز دکترایش را زیر نظر کوهن زیر عنوان تحلیل دکارت از دانش علمی ریاضی و طبیعی نوشت. یکی از مشهورترین کتابهای او فلسفه روشنگری نام دارد. در ستایش این کتاب سخنهای بسیار به زبان آورده شده است. گفته شده رهیافت کاسیرر به روشنگری رهیافت همان کسانی است که در دورهی روشنگری میزیستند و در آن مشارکت داشتند. ترجمهی این کتاب (1382) زمانی منتشر شد که ارنست کاسیرر فیلسوفی فراموششده بود و پرداختن به دورهی روشنگری نیز طرفداران چندانی نداشت. اما اکنون شرایط تغییر کرده، هم کاسیرر فیلسوفی مطرح شده و هم روشنگری موضوعی پرطرفدار است. ادوارد سکیدلسکی در کتابش «ارنست کاسیرر: آخرین فیلسوف فرهنگ» مینویسد: «نوآوری فلسفهی کاسیرر هنگامی به بهترین وجه آشکار میشود که فلسفهی او را با دو سنت فلسفی دیگر مقایسه کنیم که بر فلسفهی قرن بیستم حاکم بودهاند. اول فلسفهی تحلیلی، دوم فلسفهی قارهای.» علاقهی مداوم به فلسفهی کاسیرر و کتابش، فلسفه روشنگری، در این حقیقت نهفته است که اگرچه این کتاب در سال 1932 منتشر شده، اما اثری است متعلق به زمانهی ما.