سیزده آبانِ ۱۳۵۸ روزِ مهمی در تاریخِ روابطِ ایران و امریکاست. روزی که شاخهای از دانشجویانِ انقلابی سفارتِ امریکا در تهران را به تصرف درآوردند و باعثِ رخدادهایی شدند که آثارشان تا امروز ادامه دارد. کاترین کوب یکی از پنجاه و دو گروگانِ امریکاییای بود که ۴۴۴ روز در تهران نگهداری شدند.
یکی از معدود زنهای این گروه. او چهار ماه قبلتر از این تاریخ به ایران آمد و مدیر انجمنِ ایران ـ امریکا شد. کوب بعدِ آزادی و بازگشت به امریکا در سی دیماهِ ۱۳۵۹، ایران و روزهایی را که گذرانده بود از یاد نبرد و بعد مدتی این کتاب را نوشت. او تاکید میکند که این کتاب صرفاً دربارهی خودش است و کمی هم در بابِ هم اتاقیاش در آن روزها، و نمیتواند راوی وضعیت تمام گروگانها باشد، چون اصولاً او جدای از بقیه نگهداری میشد. کوب، که زنی بهشدت مذهبی است، در کتاب تلاش کرده تصویری عادلانه از آن روزها ارائه دهد.