پدر براون یکی از نامتعارفترین پرسوناژهای تاریخ ادبیات پلیسی است. این کشیش کاتولیک رومی خپله و عینکی همیشه کلاهی سیاه و عصایی در دست دارد، با صورت گرد و نگاه کودکانهاش سادهدل و هالو به نظر میرسد. آنقدر گیج و حواسپرت و دستوپاچلفتی است که حد و حساب ندارد. اما با وجود همه این خصوصیات یکی از چهرههای اسطورهای ادبیات پلیسی و از جمله ابرمردان کاوش و جرمستیزی به شمار میآید. شیوه کاوشگری پدر براون با روش دیگر همتاهایش تفاوت دارد. او با دانش و تکنیکهای رایج پلیسی بیگانه است و کمترین اطلاعی از آنها ندارد. به گفته یکی از منتقدان، حتی قادر نیست بین اثر انگشت دست و پا فرق بگذارد، آنچه در حل معماها یاریاش میکند، عقل سلیم است و قابلیت درک بدیهیاتی که سایرین بیتوجه از کنارش میگذرند و یا از فهمشان عاجزند.