ظرف یک دهه اخیر، واژه ها و سر فصل های نو و تازه ای در فضای فکری، فرهنگی و سیاسی جامعه طنین داشته است:توسعه ، جامعه مدنی، تساهل، مدارا، قبض و بسط شریعت ، قرائت های گوناگون از دین ، کثرت گرایی، اصلاح طلبی، و...
هر یک از این واژه ها- که عموما مقتبس از غرب است حامل مقاصد و معنای خاصی است که اغلب به طور ناقص، مغشوش، التقاطی و در لفافه مطرح می شوند و کمتر به ماخذ و معانی اصیل و بی پرده آن اشاره می شود.