در این اتاق

مجموعه شعر «در این اتاق ها» سروده ی «جواد مجابی» است. این مجموعه 153 قطعه شعر را دربردارد که در فاصله بین ماه های تیر تا آذر سال 1390 سروده شده اند. عنوان تعدادی از شعرهای این کتاب از این قرار است: «به شاعران عرب»، «مقصود معلوم است»، «با سرعت صد برمی گردم»، «چیزی در این حوالی»، «سفر به پایان می رسد؟»، «خواب میدان زمستانی»، «مرغ خواب مرغ عقل»، «دو روایت از یک تصویر»، «نگفته نامت معلوم است»، «تمثیلی از دو فرهنگ سوگوار»، «این اتاق و آن اتاق»، «یادداشتی از برزویه طبیب»، «صدام یکی دام ز صد دام فرهنگ است»، «چنگ نوازی شاعر نابینا در تالار»، «پیاله هایی در این اتاق»، «سعدیا دور نیکنامی رفت»، «پیرپاتال پست مدرنیست»، «به زنی که احمق تر از خودش بود» و «غزل های پاکستان». شعر یاز این مجموعه: «این کافه ای ست که در آن می نشینیم/ فنجان های معطر که به آرامش می نوشیم/ حرفی ناگفته که با هم از آن می گوییم/ خوابی ست تعبیر شده/ که نه تو دیده بودی اش/ نه من»