اقتباس در سینما

اقتباس از آثار ادبی و تبدیل کردن شان به فیلم موضوعی مطلوب است تا پی ببریم امروزه سینما چه جایگاهی دارد و نیز راجع به دو تجربه بیندیشیم تجربه ی خواننده و تجربه ی تماشاگر،سینما از همان ایام آغازینش از آثار ادبی اقتباس کرد و سینمای ناطق نیز این پدیده را بیشتر رواج داد. نویسنده در این کتاب نقاط مشترک این دو رسانه و تفاوت های آن ها را نشان می دهد:سینما یقینا مانند بخش اعظم ادبیات تابع نیاز«تعریف کردن داستان»است.در عین حال،سینما همان بازنمایی است،چرا که تصویر متکی است بر کدهای مربوط به نقاشی،عکس و تئاتر و سرانجام سینما ترکیبی است از کادربندیتدوین زمان بدن ها مکان ها و اصوات او ثابت کند که روایت سینمایی کجا مخصوص خودش میشود و قابلیت این را دارد که به میانجی برخی طریقه های بیان که خاص خودش هستند مجموعه ای تمام ناشدنی از دلالت ها و عواطف را خلق کند.نویسنده در این اثر مسائل وفاداری و خیانت،نوشتار ادبی و نوشتار فیلم نامه و دیالوگ ها را به شکلی بسیار عینی مطرح میکند و به این منظور نمونه هایی دقیق و مستند را مثال می زند؛رنوار از موپسان گورکی یا فلوبر اقتباس میکند در حالی که ولز به سراغ شکسپیر میرود و دیوید کراننبرگ از ویلیام بورزو اقتباس میکند؛روبر برسون خاطرات کشیش دهکده را به تصویر میکشد و برادران کوئن اودیسه و تیم برتون چارلی و کارخانه شکلات سازی را بر می گزینند. فردریک سابورو و منتقد و استاد دانشگاه برای مدرسان سینما است.او خالق فیلم های مستند و داستانی نیز است.