داشناک خویبون

در مرحله گذار تحرکات کردی از یک دوره بیشتر عشایری و مذهبی به شکلی بیشتر سیاسی و ناسیونالیستی، شورش آرارات را می‌توان یک نقطه عطف به حساب آورد. یکی از ویژگی‌های این دوره گذار سعی و تلاشی بود برای ارایه برآوردی از یک آرایش سیاسی جدید در منطقه، از جمله احتمال شکل‌گیری نوعی ایتلاف ایرانی- آریایی بر ضد یک هویت مفروض دیگر. آنچه در کتاب حاضر ارایه شده هم از چگونگی شکل‌گیری این نگاه به‌صورت هم‌پیمانی عملی و نظری ارمنی‌ها و کردها در این ایتلاف جدید تصویری به دست می‌دهد و هم از برداشت اولیه ترک‌ها از این دگرگونی و تلاشی که در نقد آن به‌کار بردند.