ماهو

کتاب " ماهو " اثری از "منیرالدین بیروتی"، نویسنده‌ی ایرانی متولد بغداد است که در سال 1394 به چاپ رسید. "منیرالدین بیروتی" پیش از آن‌که فعالیت حرفه‌ای خود را در قامت یک نویسنده آغاز کند، در مجله‌ها و نشریه‌های گوناگون قلم‌ می‌زد و نخستین داستان کوتاه خود را در مجله‌ی «آدینه» به چاپ رساند. او همچنین با مجله‌های «معیار» و «عصر پنجشنبه» همکاری داشت. نخستین مجموعه‌داستان این نویسنده‌ی پرکار به نام «فرشته» در سال 1377 منتشر شد. پنج سال پس از آن، مجموعه‌داستان «تک خشت» به بازار کتاب ایران وارد شد و همان سال نویسنده به‌خاطر این اثر، جایزه‌ی بهترین مجموعه‌داستان را در چهارمین دوره‌ی جایزه‌ی گلشیری دریافت کرد. وی در سال 1384 توانست اولین رمان بلند خود را به نام «چهار درد» منتشر سازد که این اثر هم موفق به کسب جایزه‌ی بهترین رمان از ششمین دوره‌ی جایزه‌ی هوشنگ گلشیری شد. از آثار دیگر منیرالدین بیروتی می‌توان به «بحر و نهر»، «بوی مار»، «سلام مترسک»، «دارند در می‌زنند» و «آرام در سایه» اشاره کرد.
داستان " ماهو " داستان گم‌گشتگی‌های مردی در زمانه‌ی اکنون است. مرد داستان، هیراد، که استاد دانشگاه بوده و به‌تازگی از حبس آزاد شده، به دنبال پیدا کردن معشوقش است که خبری از او ندارد. او برای یافتن ماهو، این عشق از‌دست‌رفته، به هر دری می‌زند و در این مسیر تکه‌ای از خودِ گم‌شده‌اش را پیدا می‌کند. او با آنچه از وجودِ خودش به‌تازگی کشف کرده، بلاتکلیف است. ساختار داستان " ماهو " همچون یک دایره است و از جایی که آغاز شده دور می‌زند و دوباره بسته می‌شود. نویسنده در پایان داستان نه‌تنها پاسخ پرسش‌های ذهنی خواننده را نمی‌دهد، بلکه سؤال‌های دیگری را در ذهن او ایجاد می‌کند و کتاب را به پایان می‌رساند. همین امر و ویژگی‌های دیگر، «ماهو» را به اثری خواندنی بدل کرده است.