شوایک هرچند با چارلی از جهاتی متفاوت بود، ولی با او و با دن کیشوت یک وجه مشترک داشت. این هر سه نفر فضای تنهایی خود را در میان غوغا و هیاهوی عظیم آدمیان پیوسته باز می یافتند. مردم به هر مناسبتی و در هرجایی با نظر بد به آنها می نگریستند، چون احساسات آنها را درک نمی کردند، هم از جانب بالا دستانشان و هم زیردستانشان مورد بدرفتاری قرار می گرفتند. شوایک مثل چارلی غیر از دو متفق برگزیده نداشت: یکی چند زن خوش قلب و مهربان نسبت به این بچه های بزرگ، و دیگری طبیعت.