کتاب " هنر ایران "، نوشته "رابرت مرداک اسمیت" (۱۹۰۰-۱۸۳۵ م) یکی از نخستین کتابهای تاریخ هنر ایران است، که در دوران ناصری و در سال ۱۸۷۶ م (۱۲۵۴ ش) در لندن منتشر شده است. اسمیت، رئیس ادارهی تلگراف ایران (۱۸۸۸-۱۸۶۴ م) سرلشکر، باستانشناس و دیپلمات اسکاتلندی، یکی از مهمترین گردآورندگان آثار هنر ایران در موزههای انگلستان (عصر ویکتوریا) بوده است. انگیزهی اسمیت در نگارش این اثر، معرفی مجموعه ی موزهی ساوت کنزینگتون (ویکتوریان و آلبرت) و ارائه اطلاعاتی دربارهی تاریخچه ی هنرهای صناعی ایران، شیوههای ساخت و مراکز تولید انواع هنرها (در قالب کتابی راهنما) برای مخاطبان اروپایی در آن روزگار بود. این کتاب، سندی مهم از تاریخ هنر ایران است که ماحصل تحقیقات میدانی وی در طول ۲۳ سال اقامتش در ایران بوده.