گیتا

« گیتا »، کتابی کوچک که بیش از هر متن مقدس هندی خوانده شده، بخشی از مهاباهاراتا، یکی از بزرگ‌ترین حماسه‌های دنیا در هر زبان و مکان، است؛ اما این شاعرانه‌ترین و شهره‌ترین بخشِ آن جویای جنگ نیست: آموزه‌اش صلح و سازش است و از آشفتگی آغاز کرده، به آسایش می‌انجامد. گیتا زبان تمثیلی ندارد، اما کل آن تمثیلی اسـت از نبرد درونـی انسـان، کوششی برای بیرون شدن از چرخ تناسخ، دست یافتن به راه رهـایـی، راه یافتن به جاودانگی. وارستگی، سرسپاری، و فرزانگی، سه برهه‌ی اصلی در راه رهایی، در هژده دفتر گیتا تجسم یافته است.

گیتا و اوپانیشادها تاکنون بـه ده‌هـا زبان، و به هـر زبـان بـارها، برگردانده شده: ترجمه‌هایی که هریک تأویل و تعبیری تازه اند؛ ترجمه‌ٔ تازه‌ٔ فارسی نیز بازخوانی، بازنـویسـی، و در نـهـایت بازسرایی آن آثار ماندگار در زبان ما است.