در حقیقت منزلت گوش سپردن بس فراتر از سخن گفتن است. همین دل ندادن به سخن هاست که آتش جنگ ها را افروخته، دارایی ها را به باد داده و دوستی ها را تباه کرده است. کالوین کولیج در گفته ی مشهور خود ابراز داشته: «اگر اجبار و الزام نباشد، هیچ کس به خود نیز گوش فرا نمی دهد.»
اپیکتیتوس نیز به زیبایی گفته: «طبیعت به آدمی دو گوش و یک زبان عطا کرده است؛ باشد که دو برابر سخن گفتن، به دیگران گوش فرا دهد.»
کتاب حاضر ستایشی ست از موهبت گوش سپردن و نیز سوگواری ست بر فرهنگ رایج کنونی که گویی کمر به محو این عطیه ی نیکو بسته است…