حباب های آرزو

بدون تعارف یا حتی قصد تشویق باید بگویم که رشد و تکامل شعر شیرین کریمی چشمگیر و مایۀ خوش وقتی است . ببیشتر مضمون اصلی شعر او مهر و دوستی بود. شعرهای تازه هم حدیث مهر و وفا بسیار دارد ، اما بیان و زبانش پخته تر شده است ، می گوید : ” کودکی هستم ، شعر می گویم و می خوانم و با قلب کوچکم دنیا را لمس می کنم ” این گفته چقدر صادقانه است و در عین ایجاز ، معنای آن بلند است . یا چقدر شعری که برای عمو عمران صلاحی سروده – که برکتاب اولش مقدمه ای جانانه نوشته بود – دلنشین است . در پایان آن شعر با کنایه ای ملیح می گوید : ” اما انگار آسمان او را بیشتر از زمین دوست می داشت .