بی تردید رابرت لپاژ یکی از بزرگترین مؤلفان تئاتر قرن بیست و یکم است. کارگردان، بازیگر و طراح تئاتر کانادایی از چهره های مطرح این عصر به شمار می رود. او با نوآوری های مبتکرانه اش و حفظ ریشه های تئاتر کلاسیک از تمامی ابزارهای فناوری و عناصر جدید استفاده می کند. ظرافت و همسویی عملکرد تکنولوژی با عناصر دیگر نمایشی یکی از ویژگی های شاخص آثار وی محسوب می شود. علاوه بر این لپاژ نه تنها از مرزبندی هنری گذر می کند، بلکه آن را از لحاظ جغرافیایی، فرهنگی، کلامی جابه جا می کند و به یک زبان روایی فارغ از این محدودیت ها دست می یابد. به باور لپاژ بازکشف آتش اشاره ای به تکنولوژی است. از نظر او در سده های پیشین، جلو بازیگری که صحبت می کرد آتش می افروختند و استفاده از آن در صحنه اولین تکنولوژی آغازین تئاتر بود. بعدها آتش مبدل به نور مصنوعی، نقاشی، سینما و ویدئو شد. آتش با تکنولوژی جایگزین شد ولی مردم همواره می خواهند دور آتش جمع شوند و به داستان ها گوش دهند، اتفاقی که امروزه نیز در جریان است و بدین ترتیب او بایستی هربار «آتش» را بازکشف کند.