دیریست تا سوزِ غریبِ مهاجم پا سست کرده است،
و اکنون یال بلندی یابویی تنها
که در خلنگ زارِ تیره
به فریادِ مرغی تنها گوش میجُنباند
جز از نسیمِ مهربانِ ولایت آشفته نمی شود.