«مفتون و فیروزه» رمانی است دو جلدی که به تعبیر نویسنده، میتوان آن را تاریخ خصوصی ملت ایران در قالب داستان و رمان پنداشت و جدای از آن می شود به سادگی و با اطمینان خاطر عنوان داشت که این رمان و آنچه به عنوان سیر داستانی در آن یاد می شود چیزی بیشتر از تاریخ خصوصی و شناسایی پردهای مغفول و ناشناخته از تاریخ انقلاب است که برای نخستین بار از زاویه دید فعالان فرهنگی و نه سیاسی روایت می شود.
این نکته وجه ممیزه اصلی «مفتون و فیروزه» نسبت به رمان های هم سلک خودش است؛ قهرمانانش بر خلاف تمامی متون منتشر شده در حوزه تاریخ شفاهی و رمان تاریخی نه تنها از جنس سیاسیون و مبارزان نیستند؛ بلکه آنها هدفمند و هوشمندانه بستر فعالیت های جدی فرهنگی و هنرهای دراماتیک را برای مبارزات خود انتخاب کرده اند.