همه ما سرباز بودیم

«ما همه سرباز بودیم» خاطرات اسیر آزاد شده، مهدی تجر است که داوود بختیاری دانشور به رشته تحریر درآورده است .
مهدی تجر در روستای خان ببین گرگان متولد می شود، در 17 سالگی به سربازی نظام وظیفه در می آید و پس از گذراندن مراحل آموزشی وارد جبهه می شود. در یکی از عملیات ها دو پایش را ازدست می دهد و سپس توسط نیروهای عراقی به اسارت در می آید و پس از تحمل سال ها اسارت و شکنجه به وطن بازمی گردد.
تجر دو پا ندارد اما می داند چطور از دستانش استفاده کند . وی دبیر است و روی صندلی چرخدار پای تخته سیاه کلاس می ایستد و درس می دهد. دفتر خاطراتش را باز کرده و به یاد روزهایی افتاده که در دبیرستان خان ببین درس می خوانده، به یاد روزهای سربازی اش و گروهبان بودنش، به یاد همرزمان شهیدش، به یاد مجروح شدن و قطع شدن دو پایش، به یاد دوران اسارتش.
این کتاب نمونه بارزی از صبر و تحمل انسانی است؛ انسانی که در همه حال صبرو تحمل خود را ثابت کرده در خدمت نظام، موقع گلوله خوردن و رنج و عطشی که ساعت ها همراهش بوده، شکنجه سربازان بعثی، و بیمارستان های خالی از تجهیزات.