تمام آن روزها

طنز یعنی گریه کردن قاه قاه، طنز یعنی خنده کردن آه آه. ما در ظاهر، با خواندن داستان‌های طنز و کمدی می‌خندیم، اما در نهان خنده‌هایمان، واقعیتی تلخ و تأمل برانگیز وجود دارد. در این‌گونه از ادبیات، مشکلات اجتماعی، کژی‌ها و نادرستی‌ها با بیانی شیرین و هنرمندانه نقد می‌شوند، اما نه به قصد تخریب و از بین بردن، بلکه با هدف اصلاح.