گامبی وزیر

شطرنج به رقابت خلاصه نمی شود و گاهی واقعا زیباست. اولین چیزی که مرا جذب شطرنج کرد، صفحه بازی بود؛ دنیایی کامل و جمع و جور که در 64 خانه خلاصه شده؛ دنیایی که در آن احساس امنیت می کنم؛ دنیایی که بر آن مسلطم و می توانم اداره اش کنم؛ دنیایی پیش بینی پذیر که اگر آسیبی در آن ببینم، فقط و فقط خودم را بابتش مقصر می دانم.