در میان تمام کتاب هایی که در زمینه روان درمانی نگاشته شده اند، کتاب «ارتباط درمانی: چه بگوییم و چه وقت بگوییم» پل واکتل اختصاصا به «کیفیت» این ارتباط می پردازد و از میان تمامی عوامل تاثیرگذار بر این کیفیت، بر «نحوه بیان» درمانگر متمرکز می شود؛ نکته ای که شاید در ذهنیت «فن زده» درمانگران موضوع مهمی به شمار نرود، اما در برقراری ارتباط درمانی و بیدار نگه داشتن پیمان درمانی در بیمار نقش عمده ای بازی می کند. واکتل در این کتاب بر ظرایفی تمرکز می کند که می توانند در لحظه تاثیر بسزایی در روند درمان ایفا کنند و اگر توجهی به آنها نشود مسیر درمان، از مسیری درمان بخش به مسیری ـ در بهترین حالت ـ بی اثر و در سایر مواقع، تخریب گر منحرف شود.