چشم زخم

آبشخور و منبع تغذیه‌ی جهان‌‌بینی نوین، نظام‌‌های معرفت‌‌شناختی و تفسیرهای دیروز هستند که به صورت سرمایه‌‌های فرهنگی پیداوپنهان رابطه‌ی ما با جهان پیرامونی مدرن را برقرار می‌‌سازند. به‌هرحال گاه آشکار نبودن اهمیت، شناخت و مطالعه‌ی جهان‌‌بینی گذشته آن‌ها را بی‌فایده جلوه می‌دهد و این رخدادی است که دامن پژوهش‌‌های فولکلوریک در ایران را نیز گرفته است.
معلوم نیست با کدامین شاخص و اعتبار، برخی از باورهای دیرینْ «خرافی» دانسته می‌‌شوند و برخی دیگر ضمن موجه بودن‌شان، بر تداوم و اجرای آیین‌‌های مرتبط با آن به شکل سیستماتیکی تأکید می‌‌شود. باید توجه کرد که در کشور ما هر گاه باور یا رفتاری از سوی فرد یا افرادی یا دستگاه و نهادی و به صورت سیستماتیک خرافی دانسته شود، به‌کلی مطالعه درباره‌ی آن، ولو با دیدگاهی انتقادی، منتفی می‌‌شود.

ترجمه‌ی کتاب پیشِ رو تلاشی است برای کم‌تر کردن دشواری‌‌های پژوهش‌‌های معتبر در حوزه‌ی فولکلور در ایران. این اثر می‌‌تواند، ضمن آشنا کردن مخاطبان ایرانی با تئوری‌‌ها و روش‌‌های پژوهش، اهمیت تحلیل داده‌‌ها در فولکلور را متذکر شود. مباحث این کتاب می‌تواند الهام‌بخش پژوهشگران در انتخاب موضوع و روش پژوهش باشد.