ادبیات و تاریخ نگاری آن

این کتاب شامل گفتارهایی است که طه حسین در سال ۱۹۲۷، دربارهٔ ادب جاهلی نوشته است. منظور و هدف او از نوشتن این گفتار، نقد روش‌های مرسوم و متعارف در تالیف و تدریس تاریخ ادبیات مصر در زمان او بوده است. این نقد از جهت تاکید بر صحیح‌ترین روش‌های پژوهش در تاریخ‌نگاری ادبیات و اقتضائات علمی آن و لزوم پرهیز از آسان‌‌پنداری در تدریس و تدوین تاریخ ادب، روشنگر و راهگشاست.
این کتاب ۹ گفتار دارد: «درس ادبیات در مصر»، «راه و روش اصلاح»، «فرهنگ و درس ادبیات»، «ادبیات»، «رابطه ادبیات و تاریخ ادبیات»، «ادبیات انشایی و ادبیات توصیفی»، «معیارهای تاریخ ادبی (معیار سیاسی، معیار علمی، معیار ادبی)»، «تاریخ‌نگاریِ ادبیات عربی کی دست خواهد داد؟» و «آزادی و ادبیات».