شیوه طراحی 1

هنر طراحی سابقه بسیار کهنی دارد. قدیمیترین طرحها مربوط به دورانی می شود که بشر در غارها زندگی می کرده است. نمونه هایی از این طرحها در غارهایی که در اسپانیا و جنوب فرانسه کشف شده اند چگونگی و روش طراحی بشر اولیه را برای ما روشن میسازند. در آن دوران شکار و ماهیگیری تنها وسیله تغذیه انسان بود. گوشت حیوانات را میخوردند، با پوست آنها بدنشان را گرم نگاه می داشتند، از استخوان آنها ابزارهایی برای کندن زمین و دفاع از خود می ساختند، و با همین استخوانهای نوک تیز بر دیواره غارها طراحی می کردند.طراحی مردمان غارنشین با آئین ویژه و به دست افراد معدودی انجام می گرفت. بر دروازه غار آتشی دائمی افروخته بود و در شبهای غم انگیز و طولانی زمستان همه به دور آن حلقه میزدند. هنر طراحی غارنشینان در همین اشیا سرد که با رنج گرسنگی توام بود به وجود می آمد. به امید اینکه فردا شکاری به چنگ آورند، شکل حیوانات را بر دیوار غار نقش می زدند و برای اینکه در زد و خوردهای قبیله ای پیروز شوند شکل تیراندازها را طراحی می کردند. این طور حدس زده میشود که طراحان اولیه جادوگران و ساحران قبیله ها بوده اند که برای جلوگیری از گرسنگی و سرما، یا از ترس عوامل طبیعی مثل رعدوبرق و باد و طوفان، یا به امید ریزش باران، و یا برای افسون کردن دشمنان، علامات و تصاویری بر خاک نقش میزدند. نقوش و علاماتی که دعانویسان هنوز هم بر طلسمها حک می کنند، دنباله همین اعتقاد است. طرحها و علاماتی که بشر اولیه ابداع کرده از نظر معنی و محتوی از آنچه که طراحان در هزاره اخیر ساخته اند با ارزشتر هستند. زیرا ابزار کار طراحان غارنشین بسیار ابتدائی و ناچیز بود؛ با وجود این، آثاری چنین با عظمت از آنها به جا مانده. آنها برای رنگ کردن طرح، ذغال نیم سوخته را با چربی حیوانات آغشته میکردند و با این ماده درون شیارهایی را که به وسیله استخوان یا سنگ نوک تیز بر دیوار غار کنده میشد پر می کردند. گاه نیز گل رس را با چربی یا با شیره درخت مخلوط و با خمیر قرمز رنگی که به دست می آمد، طراحی و نقاشی می کردند. بشر اولیه با همین ابزارهای ناچیز، طرحهایی از زندگی چوپانی، از صحنه های جنگ تن به تن، از شکار، و از کشاورزی به جا گذارده است که میتوانند برای ما سرمشقی باشند.