اندیشه هیدگر در درسگفتارهای اولیه

هیدگر بی تردید سهم بزرگی در شکل گیری فلسفه عصر جدید داشته است و همچنان دارد. برای فهم بهتر اندیشه هیدگر، با توجه به این قول او که «هر آینده ای همواره از گذشته ای است»، پی گیری درسگفتارهای اولیه اش از اهمیت خاصی برخوردار است. این نوشته که فقط به بخشی از وجوه اندیشه هیدگر در دوران اولیه تدریس در فرایبورگ و ماربورگ می پردازد، از چهار بخش تشکیل شده است. در بخش نخست، گزارشی از چگونگی انتشار درسگفتارهای هیدگر در قالب مجموعه آثار او آمده است. بخش دوم، خلاصه ای از موضوع های درسگفتارهای اولین دوره تدریس هیدگر در فرایبورگ به دست می دهد. سیر تفکر هیدگر تا انتشار کتاب وجود و زمان، نخست با وضع مفهوم واقع بودگی (Faktizitat) شروع می شود، تا این که از سال 1921 به بعد و تحت تأثیر آرای ارسطو، هرچه بیشتر شکل وجودشناسی (Ontologie) به خود می گیرد. تلقی هیدگر از پدیدارشناسی (Phanomenologie) در این درسگفتارها مطالب بخش سوم این نوشته را شامل می شود. از میان موضوع های متفاوتی که هیدگر در این دوره از تدریس خود به آنها پرداخته است، موضوع پدیدارشناسی از همه برجسته تر است. موضوع چهارم و آخر این نوشته برداشت هیدگر از مفهوم علم (Wissenschaft) و نسبت آن با فلسفه است. پرسش از علم از وجهه نظرهای متفاوت در سراسر آثار هیدگر به چشم می خورد و از اهمیت آن در هیچ یک از دوره های فکریش کاسته نمی شود. در این نوشته، عمده تمرکز بر مفهوم علم در درسگفتارهای اولیه و کتاب وجود و زمان است و به تفاسیر بعدی هیدگر از علم مدرن ذیل پرسش از ذات تکنیک نمی پردازد.