کتاب حاضر جلد سوم از مجموعۀ «آسیب اجتماعی ایران» میباشد که در آن نویسنده پس از بررسی مفهوم مدنیت در اندیشۀ سیاسی ـ اجتماعی و در نظر گرفتن ضد آن مفهوم، به مطالعۀ وجوهی از نامدنیتهای سیاسی و اجتماعی ایران پرداخته است. از این رو در فصل نخست از کتاب با نگاهی بر مهمترین هنجار مدنیت، در وجه سیاسی و اجتماعی این مفهوم و در ارتباط با آن دو وجه سیاسی و اجتماعی نامدنیت بررسی میشود. در فصل بعدی به برخی از جلوههای نامدنیت سیاسی و اجتماعی ایران همانند کینهتوزی، ریاکاری، خودمداری و... اشاره میگردد. در فصل پایانی موضوع گسترش حوزۀ عمومی به عنوان عامل اساسی گسترش و تحکیم مدنیت سیاسی و اجتماعی مطالعه میشود.