دستگاه نظری تفسیری از پارادایم ویژه گرایی تاریخی نیز در تبیین استقرایی هر تحول تاریخی استقبال می کند و در این باب به تلفیق و ترکیب هر سه پارادایم بنا بر تناسب تاریخی باور دارد.