نویسندگان این کتاب، هر دو، به جریان نوین فکری در آموزش بزرگسالان تعلق دارند. تأکید عمدۀ این جریان فکری پرورش بزرگسالان توانمند و خود_گردان است؛ افرادی که خودشان بتوانند اهداف و ارزشهای خود را تعیین کنند. اندیشمندان این جریان، برخلاف نظریهپردازان سنتی عرصۀ آموزش بزرگسالان همچون ملکم ناولز و سایرین که آموزش بزرگسالان را خطی_محور تلقی میکردند، به موقعیت یا زمینۀ یادگیری توجه نشان میدهند و بر این باورند که شرایط تأثیرگذار در یادگیریِ خود_گردان، به همان اندازه که تربیتی_آموزشی است، سیاسی نیز هست.