بحث از انسان در تاریخ فلسفه همیشه مورد توجه فلاسفه و دانشمندان بوده و تحلیلهای گوناگون در این زمینه عرضه شده است. اما در دوران جدید این بحث به اوج اهمیت خود رسیده است و پیدایش انسانشناسی فلسفی در این دوران و اهمیتی که فیلسوفان جدید برای این بحث قائلند ضرورت توجه به این رشتۀ فلسفی را نشان میدهد؛ چرا که پایۀ مباحث جدید درحوزههای علمی، فرهنگی، اجتماعی، تربیتی، حقوقی و سیاسی دوران ما همین بحث انسانشناسی و تعیین موضع در این زمینه است. نگارنده در کتاب حاضر دیدگاه فلسفی ملاصدرا، حکیم و فیلسوف قرن 10 هـ . ق دربارۀ انسان را بررسی و مبحث سوبژکتیو انسان: آگاهی و فعل؛ فعل و ماهیت انسان؛ ارادۀ انسانی و واقعیت بخشیدن به خود؛ و تعالی انسان را مطرح کرده است.