عارف ایرانی سدۀ شش هجری قمری، عینالقضات همدانی (متوفی به سال 525 هجری قمری)، مکاشفاتش در خصوص مرگ را به عنوان یکی از حالات ضمیر (آگاهی) که به طور واضح در زمان حیاتش تجربه کرده بود به رشتۀ تحریر درآورد. مکاشفهاش از روز جزا و جهانهای بیشمارِ غیرمادی که ورای جهان مادی قرار دارد او را در برابر واقعیات شبههناکی قرار داد که درک معنایی ایمان را با مشکل روبهرو میساخت. این کتاب شامل بحثی است دربارۀ موضوع مرگ، آنچنان که یکی از محققان عارف سدههای میانۀ ایران آن را مکاشفه کرده است. این کتاب بر اساس دستنوشتهها و منابع دستاول پارسی و عربی کلاسیک اهمیت این عارف ایرانی و دریافتهایش از ماهیتِ واقعیت در پرتو مرگ را مورد کاوش قرار میدهد.