ضربان فکر

در روزگاری که تندباد شک و تردید آشیانۀ ایمان‌های سست را متزلزل می‌کند و امواج فتنه‌های سیاسی و اجتماعی، بنیان اعتقادهای احساس‌زده را به نابودی می‌کشاند؛ در روزگاری که سهولت و سرعت ارتباطات، گفت‌وگوهای عقیدتی را از کنج کتابخانه‌ها به دخمه‌های هزارتوی مجازی و دکه‌های گپ و گفت خیابانی رسانده است؛ در روزگاری که دست ایتام آل‌محمد (ص) از دامان پرفیض امام غایب‌ (عج) کوتاه است و چشم یاری از اولوالألباب و اهل‌الذکر دارند، این سخن الهی روایات را بهتر می‌فهمیم که «هیچ نعمتی بالاتر از عقل به بندگان عطا نشده است.» و «هرکه عقل ندارد، دین ندارد.» در روایات داریم که یکی از راه‌های شکوفایی و بالندگی عقل «اندیشۀ فراوان در حکمت» است. همچنین «اگرچه محتوا در فلسفۀ کودکان حائز اهمیت است، اما شیوه مهم‌تر است؛ یعنی کودک باید از اوان کودکی به فکر کردن و خردورزی عادت کند و این بسیار مهم است.» توجه به ویژگی‌های سن نوجوانی از جمله هویت‌جویی، استقلال‌طلبی، پرسشگری، کمال‌خواهی، گرایش به معنویت و زیبایی و... اهمیت آموزش خردورزی و دانش‌پژوهی را بیشتر نشان می‌دهد.