در پهنۀ درخشش سوزان آفتاب، زمین و آسمان آتش گرفته بود.
آنطور که گویی گلهای گلدان هم از گرما برشته شده بودند.
روز بود.
هوا دیوانهوار خنکی را دزدیده و همه را عریان کرده بود.
شروع تیرماه چون جهنمی سوزان میگذشت.
با این همه، طرفهای غروب، هوای آن پارک سنگی، لطافتی دلارام پیدا میکرد.