جان با پهنا

جهان مولانا حدیث آشکاری ست مبتنی بر نوشانوشِ ایمان به همدلی، انتقال صریحِ جوانه های علاج در هزارتوی آشوبناک هستی.
نوعی رستگاری، برآمده از تخیلی سرکش که تا راه بر حضورِ اشکالِ شگفت گشوده آید که "شکل دگر خندیدن" را به شیوایی و صراحت به گواه می بَرَد، چنان که مجالِ بی مرز گداختن چنان به تأیید رود که نه سر بماند و نه دستار، نه سجاده بنهد و نه ساغر. به راستی که ضرورت خلق معناست که قابلیت مولانا را بر مسند می نشانَد.
اگر تنها علت این رهیافت، آن "جان با پهنا" بوده باشد پس روایت این چشم انداز وسیعِ افسونگری و اضطراب و طرب بر ما مبارک باد.
#مینا_میرصادقی