کتاب پیشرو از دو داستان تشکیل شده است. بنابر آنچه نویسندهی کتاب در مقدمه آورده است، مطالب داستان اول خاطراتی واقعی هستند از گروهی از معلمین که در یکی از محرومترین مناطق تهران در سال 1354 به تدریس مشغول بودهاند و داستان دوم بیانگر یکی از واقعیات تلخ بشری یعنی سرطان است که همه آرزو داریم روزی راه نجاتی برای خلاصی از این گرفتاری مصیبتبار در جهان پیدا شود و مردم از این معضل بزرگ رهایی یابند. چکیدهی بخش اول کتاب را میتوان اینگونه بیان کرد: آقای "فراست"، معلم پایهی سوم ابتدایی، تازه به منطقهی مورد نظر منتقل شده و با گرفتاریها و فقر مردم این ناحیه از شهر کاملا بیگانه است. وی که جوانی مهربان و رئوف است در صحبتهایش با دانشآموزان، تا حدود زیادی در جریان مشکلات آنها و خانوادههایشان قرار میگیرد و در صدد حل بسیاری از آنها برمیآید. فراست برای پیشبرد کارهایش تصمیم میگیرد معلمهای دیگر و مسئولان مدرسه را نیز با خود همراه سازد که البته کار خیلی آسانی هم نیست.