«سانتیاگو رامون کاخال»، بافتشناس بزرگ اسپانیایی و از بنیانگذاران علوم اعصاب، در اول مه سال 1852 در شهرک دورافتادۀ «پتیا» در شمال شرقی اسپانیا به دنیا آمد. از جمله اقدامات موثر او احراز مدیریت موزۀ آناتومی دانشکدۀ پزشکی، چاپ مقالات علمی، احراز کرسی آناتومی دانشگاه والنسیا، احراز کرسی بافتشناسی پایه و پاتولوژیک در دانشگاه بارسلون، شرکت در کنگرۀ انجمن آناتومی آلمان، چاپ کتاب خاطرات زندگی من، تاسیس انستیتوی تحقیقات بیولوژیک و... بود، از این رو نامزد دریافت جایزههای متعددی شد. سرانجام درسال 1934 دیده از جهان فروبست. در این مجلد از مجموعۀ «بزرگان روانشناسی و تعلیم و تربیت» رامون کاخال به منزلۀ پیشگام عصبپژوهی نوین معرفی و زندگی و اقدامات او بررسی شده است. در کتاب نخست کودکی و شرایط خانوادگی و سپس دورۀ جوانی و علایق او تشریح و آنگاه نظریۀ علمی کاخال در خصوص دستگاه عصبی و چگونگی دستیابی به جایزۀ نوبل به رغم کارشکنیهای بسیار، بازگو شده است.