در مجلس تشرف تهران

«در مجلس تشرف تهران» قدم زدن با کلماتی است که جایی میان خیال و خاطره وامانده‏ اند؛ گفت‏وگوهایی که تصویری شاعرانه از زیستی سرافراز بر عرصه درام جست‏وجو می‏کنند تا بلکه ادای دینی باشند به عارفانه‏ ترین رنگِ خوش‏نگارِ روزگارِ معاصرِ ما.
آدم‏های این داستان خیال‏اند که رنگِ واقعیت می‏گیرند. این وجیزه تاریخ‏نگاری نیست؛ چرخشی است میان حیاتی که چونان پیچ و تاب اسلیمی‏ های اصفهان ذاتی را میان صفات می‏جوید؛ استعاره‏ هایی از شخصیت‏ های واقعی که در پیچ و تاب رویدادها عندالاقتضا خودی می‏نمایند و طرحی تازه را قلم‏ انداز می‏کنند تا بویی بلکه هوایی از حال و روزگار این زیستِ عارفانه پیش چشم بگذارند که اگر جز این باشد، درام را چه به ساحت عرفانی اسلیم! تا چه پیش افتد و چه در نظر آید.