دیوان حکیم عسجدی مروزی: شرح احوال و زندگی

گردآوری و تصحیح اشعار عسجدی که به نوعی احیای این دیوان به شمار می‌آید از جمله کارهای برزمین‌ماندۀ عرصۀ ادب و فرهنگ بوده است. این اثر با توضیحات و تعلیقات مکفی به انجام و فرجام رسیده است.
در این پژوهش علاوه بر جمع آوری و تصحیح اشعار دوران زندگی عسجدی نیز مورد بررسی قرار گرفته و تصویری کلی از اندیشه‌های وی ارائه شده است. در ادامه به جریان تخیل و تصویر در شعر او پرداخته شده و شیوۀ به کارگیری صورخیال مورد بررسی قرارگرفته است. در بخش های بعد نیز عناصر نظم آفرین و کارکرد آنها در شعر شاعر مورد بررسی قرار گرفته است و سعی گردیده است که ویژگی‌های زبانی وی تشریح گردد

برشی از کتاب عسجدی مروزی :

استفادۀ عسجدی از صنایع لفظی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های اشعار اوست ، تاجایی که سعید نفیسی از او به عنوان بنیان‌گذار توجه افراطی به شکل در شعر نام می‌برد.
توجه او به صنایع لفظی می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. از سویی توجه به برونۀ شعر، که خود یکی از اثرات اندیشۀ برونگراست و ازسویی تخصصی شدن شاعری خود یکی از دلایل توجه هر چه بیشتر وی به صناعات لفظی است
عسجدی از اکثر صنایع لفظی در جهت تحقق معنا استفاده می‌کند یعنی استفاده از صنایع در هر بخشی دارای دلالت معنایی است و لایۀ‌ روساختی رابطۀ مستحکمی را با لایۀ ژرف ساختی برقرار می‌سازد. این شکل ظاهری در صدد القا معناست و این معناست که چنین صورتی را شکل داده و ایجاد می‌کند.لازم به ذکر است که این شگرد زبانی را می‌توان در دو سطح واژگانی وگفتاری مورد بررسی قرار داد.
مثلاً در قصیدۀ «باران قطره قطره همی بارم ابروار» جدای از تفاخر با تکه تکه کردن و تکرار مداوم عناصر جمله، از طرفی قصد دارد قطره قطره گریستن خود را به اجرا بگذارد و از طرفی اجزای ممدوح را نکته به نکته به وصف بکشد، از سویی همین قطعه قطعه شدن و تکرار، یادآور حالت بغض و بریدن نفس است.