آوای آسمانی

آوای آسمانی یا «گیتا»، بخشی از کتاب مهابهارات، یکی از متون حماسی هندیان، به شمار می‌رود که به باور پژوهشگران در سدۀ پنجم پیش از میلاد سروده شده ‌است. داستان به طور کلی در میدان کارزار رخ می‌دهد که می‌تواند استعاره‌ای از نبرد زندگی باشد. «کریشنا» یکی از شخصیت‌های باستانی و اساطیری هند است که در این کارزار نقش ارابه‌ران «آرجونا» را بر عهده دارد و آموزه‌هایش به صورت پاسخ به سوال‌هایی که ‌ارجونا از او می‌پرسد موجب آگاهی و تعالی وی می‌گردد. نخستین تفسیر سانسکریت که ‌از این متن موجود است اثر «شانکارا»، عارف هندی سدۀ نهم میلادی است. کتاب در هجده فصل در قالب پرسش و پاسخ شامل سروده‌هایی است. هدف گیتا یا آوای آسمانی بیش از آموزش نظریه به ‌اجرا درآوردن دارما یا انجام وظایف فردی و اجتماعی است. دارما به معنای انجام وظایفی است که موجب توفیق دنیوی و رهایی معنوی می‌گردد. کریشنا معتقد است «آن کس که در برابر لذت و درد یکسان به جامانَد، سزاوار حیات جاودان است. مادامی ‌که ‌انسان غمزده و اندوهگین یا از رویدادهای عالم مادی افسرده ‌است اگر این امور موجب شوند که ‌از راه ‌انجام وظیفه‌اش منحرف گردد همچنان دست‌خوش جهل و نادانی است.»