کتاب حاضر پس از مقدمهای تفصیلی در باب غربانگاری بهطور کلی و غربانگاری پهلوی بهطور خاص، تغییر در سیاست هویت و غربانگاری رژیم پهلوی، در دورهای مابین میانهٔ دهۀ ۱۳۴۰ تا انقلاب اسلامی ایران را مورد بررسی قرار میدهد. فصل دوم این نوشتار با تمرکز بر مجموعه چهار جلدی و کمتر دیده شده پهلویسم، که به سفارش محمدرضا شاه در سال ۱۳۴۶ تدوین شده بود، و همچنین فصل سوم با بررسی حزب رستاخیز و نشریههای رسمی آن، سعی در واکاوی این چرخش معنادار را دارند. همانطور که نوشتار حاضر نشان خواهد داد این چرخش در مواجهه با غرب و برساخت نوعی غربانگاری نوین در دوران انتهایی رژیم پهلوی، خود را در برساخت ایدئولوژی جدیدی به نام «پهلویسم» و سپس تشکیل حزب «رستاخیز» تبلور داد؛ غربانگاری نوینی که خود ریشه در معادلات و روابط تودرتوی سیاست داخلی و خارجی ایران آن دوره داشت.