گئورگ بوشنر

بوشنر، نویسنده‌ی دهه‌ی1830 مجموعه‌ای از شخصیت‌ها را خلق کرد که اکنون، مانند هملت یا فاستوس، انگار گونه‌هایی مدرن را بازنمایی می‌کنند یا اساطیری مدرن‌اند. گویی آن‌ها به روش‌های قرن بیستمی با کشمکش‌های قرن بیستمی مواجه می‌شوند: دانتون، یک انقلابیِ موفق که ناگهان از خودش می‌پرسد چه دستاوردی داشته است و آیا به‌راستی عامل حقیقیْ او بوده است یا نیروهای طبیعی؛ لئونس، شاهزاده‌ی محصّل که با پول و قدرتی بیش از حد مواجه می‌شود که توان کنترل‌شان را ندارد و ناگهان متوجه محدودیت‌های جهان‌اش می‌شود بی‌آن‌که اراده یا اشتیاقی برای تغییرش داشته باشد؛ لنتس، آن نابغه‌ی اسکیزوفرن که فشارهای اجتماعی ورای کنترل‌اش زندگی او را در این دنیا به پیش می‌برند؛ ویتسک، به‌طرز گیرایی مدرن‌ترین از بین جملگی‌شان که انسان را به‌مثابه‌ی حیوانی تصویر می‌کند که زیر یا زبر مرزهای شرافت انسانی زندگی می‌کند و این بیش‌تر ناشی از خطای ماست تا او؛ و دست آخر زنان، عمیقاً مهرآمیز و در عین حال با تمام وجود متعهد به آزادی‌شان، خودشان را به طرقی در جهانی مردسالار فدا می‌کنند، جهانی که هنوز یاد نگرفته قدر آن‌ها را بداند.
(از متن کتاب)