متون فارسی زردشتی

متون فارسی زردشتی یا متن های زردشتیان به فارسی نو، به عنوان یکی از منابع شناخت دین زردشتی، پیش از متون اوستایی و پهلوی مورد توجه اروپاییان قرار گرفت و در سده های هجدهم و نوزدهم میلادی ایران شناسان غربی به نقد و ترجمه و تفسیر این متون پرداختند، ولی از دهه آغازین سده بیستم به این سو پرداختن به این آثار را رها کردند. زیرا به زعم آنان در برابر متون اوستایی، پهلوی و زبان های میانه شرقی، هم به لحاظ زبانی و هم محتوایی، ارزش و اهمیت فروتری داشتند. با وجود این در سال های اخیر اقبال به متون یادشده بیشتر شده است. آنچه پیش روست گزارشی از متن ها و دست نوشته های زردشتی به فارسی است که در کتابخانه های سراسر جهان به ویژه هند و اروپا نگهداری می شود. امید است که راهنما و ابزاری برای احیای گنجینه های یادشده باشد.