فلسفه ی علم

«بخشی از کار فلسفه علم زیر سؤال بردن فرضیاتی است که دانشمندان آن را مسلم می دانند. اما این تلقی غلط است که دانشمندان هرگز خودشان درباره ی مسائل فلسفی بحث نمی کنند. در واقع، از نظر تاریخی دانشمندان نقشی اساسی در توسعه ی فلسفه علم داشته اند. دکارت، نیوتن و اینشتین نمونه های برجسته ای از این موضوع هستند. هر کدام به سؤالاتی در مورد چگونگی پیشرفت علم مانند: چه روش تحقیق باید به کار رود و چه محدودیت هایی در دانش علمی وجود دارد، عمیقا علاقه مند بودند. این سؤالات هنوز هم در قلب فلسفه ی علم معاصر قرار دارد. بنابراین، مسائلی که از نگرانی های فیلسوفان علم به شمار می آیند مورد توجه جدی برخی از بزرگترین دانشمندان نیز قرار گرفته اند. گفته می شود که باید پذیرفت امروزه بسیاری از دانشمندان علاقه ی چندانی به فلسفه ی علم ندارند و درباره ی آن شناخت کمی دارند. گرچه این مایه ی تأسف است، اما نشانه ی آن نیست که مسائل فلسفی دیگر مطرح نیستند، بلکه نتیجه ای از ماهیت تخصصی روزافزون علم و جدایی علوم طبیعی و علوم انسانی است که ویژگی بسیاری از آموزش های مدرن است...