ابن رشد به تنگ نظران انحصارطلب روی خوش نشان نمیداد و به آنان میگفت: «اگر واقعا خواهان رسیدن به حقیقت هستیم باید آرای دیگران را چه آنان که در مذهب با ما یکی هستند و چه آنان که نیستند بشنویم، التزام به عدل و انصاف این چنین حکم میکند. عدل یکی است و دو تا نیست همچنان که ستم نیز یکی است. عدالت در حوزۀ نظر و عمل از حقوق انسان است و آن را برای دیگران نیز که در دین ما نیستند به کار گیریم.»