چشم انداز آیین های نمایشی

این کتاب از هفت فصل «جایاگانش و جنبش آوانگارد»، «بازی کردن»، «خیابانْ صحنه است»، « وایما: مکان، زمان، هویت، و تئاتر در دهکدۀ تازۀ سرخ‏پوستان، آریزونا»، «طی جهان با چند گام: حرکت، باور، سیاست، و مکان در رام‏لیلا رام‏ناگار»، «وایانگ کولیت، در حاشیه استعماری» و «چشم‏‌ا‌نداز آیین‌‏های نمایشی» تشکیل شده است.

ریچارد شکنر دربارۀ این اثر گفته است: «چشم‌اندازهای آیین‌های نمایشی مشارکت در یک کار بزرگ است. چگونه اجرا در سیاست، علم پزشکی، دین، سرگرمی‏‌های عامه‌‏پسند و تعاملات رودرروی عادی مورد استفاده قرار می‌‏گیرد؟ چه شباهت‌‏ها و تفاوت‏‌هایی بین اجرای زنده و اجرای واسطه‏‌ای وجود دارد؟ روابط متنوع و پیچیده بین بازیگران ـ تماشاگران، ایفاگران نقش، نویسندگان و کارگردانان ـ را می‌‏توان به‌صورت مستطیل و یک اجرای «چهارجانبه» تصور کرد. مطالعۀ تعاملات (گاهی اوقات آسان، گاهی پرتنش) میان سخنرانان اجرای چهارجانبه، همان چیزی است که در مطالعات اجرا صورت می‏‌گیرد.