بازار اصطلاحا عبارت است از منطقهای معین در دست مجموعهای از افراد خاص که به تناسب حرفۀ خویش و عرضه و تقاضایی که در جامعه وجود دارد، به تنهایی یا گروهی به داد و ستد میپردازند. نویسنده در آغاز بازار را تعریف کرده و نحوۀ نامگذاری بازارها و گروههای اجتماعی تشکیلدهندۀ آن را بیان میکند. وی در ادامه به سیر تکاملی شهر و بازار در ایران در دورههای مختلف شامل بازار قبل از اسلام، بعد از اسلام، از صدر اسلام تا قرن 12، دورۀ عباسیان، سلجوقیان، مغولان، تیموریان، صفویه و قاجار، پهلوی و دوران پس از انقلاب اسلامی پرداخته و انواع سبکها در هر دوره را معرفی میکند. آنگاه، کاربردهای اصلی بازار از جمله نقشهای سیاسی، اجتماعی، مذهبی، اقتصادی و ارتباطی بازار را بازگو کرده و عناصر و سیمای کالبدی بازار را بررسی میکند. نویسنده در بخش دیگری از کتاب ساخت اکولوژیکی بازار، عنصرهای معماری ایرانی در بازارهای سنتی را ارزیابی و در پایان، رشد و توسعۀ بازار، اعتبار بازار و جلوگیری از تخریب بازار، نحوۀ احیای بازار، و جایگاه بازار در شهرهای شرقی را بررسی کرده است.