دومین گناه

ازاین‌رو تا زمانی‌که تاریخ روان‌پزشکی «نازی‌زدایی» نشود دریافت موجهی از ماهیت حقیقی مسئلۀ بیماری روانی وجود نخواهد داشت. «روان‌پزشکان معظم» درحکم رهبرانی معظم باید دیده شوند تا شافیانی معظم. آنها برای هم‌قطاران و حاکمان جامعه یار و برای دیوانگان و قربانیان جامعه بار بودند.
- از متن کتاب

همۀ ما می‌دانیم گناه نخستین یا «آغازین» چیست: «آگاهی به خیر و شر». اما نمی‌دانیم، یا خود را به فراموشی می‌زنیم که دومین گناه چیست: حرف‌زدن به آشکارگی!