کپنهاگ

بور : یک لحظه خوشحالیِ خالص.

هایزنبرگ : انگار که بعد از مسافرتی طولانی برگشته‌م خونه.

بور : انگار بچه‌ای که خیلی وقت پیش گم شده دمِ در ظاهر شده.

هایزنبرگ : یه‌دفعه من از دستِ تمام موج‌های تیره و آشفتۀ آب خلاص شده‌م.

بور : کریستین زنده‌ست، هرالد هنوز به دنیا نیومده.

هایزنبرگ : دنیا دوباره در صلح و آرامشه.

مارگرت : نگاهشون کن. هنوز مثل پدر و پسر. اما فقط برای یه لحظه. حتی حالا که ما همه مُرده‌یم.