بوریس گرویس در این کتاب به باستانشناسی فرهنگی در اقلیمی مشخص میپردازد تا توجه ما را به اهداف زیباییشناختیِ بنیانگذاران کمونیسم شوروی جلب کند. هنرمندان و نظریهپردازان تمامیتطلبِ اتحاد جماهیر شوروی، همچون سایر مدرنیستها در نقاط دیگر، آرزومند هنری بودند که بتواند جهان را دگرگون کند، نه اینکه صرفاً آن را به تصویر درآورد. انقلابیون اکتبر ۱۹۱۷ وعدۀ ایجاد جامعهای را میدادند که نهتنها عادلانهتر و به لحاظ اقتصادی باثباتتر، بلکه زیباتر هم باشد. آنها میخواستند کل حیات ملت را تماماً تابع زمامداران حزب کنند؛ زمامدارانی که وظیفه داشتند کلیتی «هنرمندانه» را از دل حتی جزئیترین جنبههای زندگی به وجود آورند و بدان هماهنگی و سامان بخشند. اما ریشههای این ایده و نتایج هنری و ادبیاش چه بودند؟