من را ورق بزن

چه کسی می‌فهمد تلخیِ قهوه‌ی من را بی تو؟
همه‌اش را تا فال
من به یادِ تو و شب‌های تو خواهم نوشید
همه شب‌ها تنها
مثل برگ‌های زرد
فال من چون پاییز
بی تو دستانم سرد