ایوب های بی آفتاب

"کاش در بی ملاحظگی بادها رها بودیم
و شیدایی جهان
لحظه‌ای از بخار دبش دهان زمستانی تو بود
و من گرم
گرماگرمِ «ها»ی نفس هات
در استوای شعری از فروغ
در فاصله‌ی جدال سکوت و دود سیگاری از بکت
شیراتر از انفجار کیهانی
دوباره می نوشتمت"