خانه ای با پنجره های روشن

اون زمون‌های قدیم
وقتی که اوساکریم
رو زمین قدم می‌زد
قصه‌ی آدم‌ها رو قلم می‌زد
پشت دریاهای دور
ته راه بی‌عبور
زیر آفتاب خدا
شهری بود به اسم شهر اشک خورها